Lief zijn voor mezelf.....
Mijn lijf is zwaar in protest. Met name mijn maag laat me weten dat die er niet van gediend is om zo behandeld te worden.
Geen ontbijt gekregen, maar wel een paar hele grote stukken melkchocolade en wat stukjes gedroogde worst. Een stemmetje in mijn hoofd fluistert dat het wel allemaal biologisch spul was, dus oké toch? Nee, gromt mijn maag. Ook al is het biologisch; het is een beetje teveel van het 'lekkere' en veel te weinig voeding! En mijn buik moppert ook nog over het diner van gisteravond....zucht...
Nee, dan een paar dagen geleden. Toen was alles in mijn lijf tevreden. Ik had een heerlijk hartig taartje gemaakt van vegetarisch bladerdeeg gevuld met courgette, ui, zongedroogde tomaatjes, pecan noten en een paar plakjes brie, overgoten door een mengsel van slagroom en ei. Met een kleurrijke salade, gevuld met onder andere tomaatjes, augurk, paprika, uitje en komkommer was het op een doordeweekse dag gewoon een feestje! Ik had het met liefde en aandacht gemaakt en mijn organen waren er blij mee. Wat voelt mijn lijf toch fijn als ik gezond eet en verse, biologische producten gebruik. Geen opgeblazen en onrustige buik maar een tevreden en verzadigd gevoel. En wat voelde het goed om wat restjes op te maken en daarmee een prachtig taartje tevoorschijn te toveren! Moeder Aarde was er ook blij mee; geen goed biologisch voedsel in de vuilnisbak.
Wat maakt dan dat ik bij tijden mijn lijf nog steeds negeer? Dat ik thuiskom na het werk en maar wat graas en snaai (biologisch dat wel, maar het blijft grazen en snaaien) of weer eens wat laat afleveren door een thuisbezorgingsservice. Oh, ik ken al mijn smoesjes: 'geen tijd', 'te moe', 'het is te laat om nog te koken', 'geen zin' of 'morgen kook ik weer'. Maar die smoesjes overschreeuwen dan dat zachte stemmetje dat me influistert dat ik lief mag zijn voor mezelf. Dat mijn lijf het zo fijn vindt om gevoed te worden met lekkere, gezonde en verse producten. Mijn lijf voelt zich dan gekoesterd en geliefd.
Tsja....ik vrees dat het nog wat tijd nodig heeft voordat het fluisterstemmetje zo krachtig is geworden dat het de smoesjes met gemak gaat overstemmen; dat lekker en gezond eten een 'natuurlijke' tweede natuur voor me is geworden. Maar tot die tijd blijf ik mijn best doen om het stemmetje te horen en te volgen. Elke keer dat het lukt is pure winst en ik heb tenslotte al een veel gezonder eetpatroon dan ooit tevoren.
Zo heb ik het ingeblikte voedsel en pakjes-en-zakjes eten al in de ban gedaan. Alle 'witte' producten zijn vervangen door volkoren versies. Er is een flinke toename te zien in mijn groenten- en fruitinname. Inmiddels staan peulvruchten regelmatig op tafel en dan bedoel ik niet de gebruikelijke erwtjes en boontjes. Ik ben aangenaam verrast door de veelzijdigheid van deze voedingsgroep. Burgers, salades, soepen; ik heb er al van alles van gemaakt. Ik varieer in granen; quinoa, haver, gierst en parelgort staan regelmatig op het menu, Ook zorg ik al beter voor mijn darmen door yoghurt en pickles in mijn menu op te nemen en lijnzaadolie zorgt voor de nodige omega 3-vetzuren. Elke dag een of twee glaasjes oersap leveren een bijdrage aan een flinke voorraad antioxidanten en de ochtend begin ik steevast met een glas gekookt water met vers citroensap om mijn lever te ondersteunen.
Laat ik mezelf daarom ook maar niet te hard veroordelen als de smoesjes de strijd weer eens winnen. Ook dat is lief zijn voor mezelf!
